Բանակցությունները դա՝ կողմերի միջև երկխոսությունն է, որի նպատակը կողմերի համար ընդունելի և շահեկան արդյունքի հասնելն է: Բանակցային սեղանին կարող է դրված լինել ընդունելի և անընդունելի կետեր պարունակող փաստաթուղթ: Մարդիկ բանակցում են հենց այդ անընդունելի կետերը չեղարկելու նպատակով: Համաձայնության գալուց հետո ստորագրում են բանակցային սեղանին դրված փաստաթուղթը:

Հայ ժողովուրդը թշնամիներ շատ է ունեցել, բայց բարեկամների պակաս էլ չի զգացել: Այդ բարեկամներից է գերմանացի հասարակական գործիչ, աստվածաբանության դոկտոր, հոգևորական Յոհաննես Լեփսիուսը, որի վկայությունները հայության ցեղասպանության մասին այսօր մեծ արժեք են ներկայացնում հայոց դատի հետապնդման համար:

...Հուշահամալիրի բացումը տեղի ունեցավ, ինչպես նախատեսված էր՝1967թ. նոյեմբերի 29-ին, Հայաստանում խորհրդային կարգեր հաստատվելու տարեդարձի օրը: Կիրովի անվան քիմիական կոմբինատի մշտաբորբոք քուրայից վառած և զրահամեքենայով Ծիծեռնակաբերդ բերած ջահը հանձնում են ՀԿԿ ԿԿ առաջին քարտուղար Անտոն Քոչինյանին: Ընդունելով ջահը՝ նա վառում է հավերժական կրակը և, բարձրանալով ամբիոն, ճառով դիմում է ներկաներին.

Արցախի ճանապարհին դրվող ադրբեջանական անցակետը նման է լինելու բանտի, լավագույն դեպքում՝ գետտոյի չարագուշակ մուտքի՝ բիրտ, նվաստացուցիչ ու խտրական կանոններով: Հանդուրժել դա՝ նշանակում է հաշտվել Արցախի նորովի մեկուսացմանը՝ գոյութենական առավել խիստ սպառնալիքով: Հուսով եմ՝ ազգային մեր պատվախնդրությունից դեռ պատառիկներ մնացել են: Ուստի առաջարկում եմ այսօր Երևանում կայանալիք Ջահերով երթը Ծիծեռնակաբերդից հետո ուղղել դեպի Արցախ: Գուցե դա ազդանշան լինի հետագա սպառազեն երթի, առանց որի հայոց մեր ընդհանուր անվտանգությունը չի կայանալու:

Կարևոր բան կա, որ մենք պետք է լավ հասկանանք։ Այն, որ դավաճանն ու իր թիմակիցները ուզում են, որպեսզի ժողովուրդը քննարկի իրենց դուրս տված հիմարությունները։ Հակառակ պարագայում, և դա նիկոլները լավ են հասկանում, մարդիկ ուղղակի սկսելու են զբաղվել իրենցով։ Այսինքն, ոչ թե այդ հիմարություններն են քննարկելու, այլ դուրս են գալու և կոնկրետ հարցեր լուծելու։

Ամենաանելանելի թվացող իրավիճակում անգամ ելք գտնվում է, եթե լիովին հուսալքված ու հանձնված չես բախտի քմահաճույքին, եթե շարունակում ես հետամուտ լինել քո նպատակին: Այս ընթացքը, սակայն, առավել դժվարին է դառնում, երբ քեզ խանգարում են ներսից ու կողքից, երբ քեզ հատուկ՝ նենգ մտայնությամբ մոլորեցնում են ու խաբում, փորձելով քեզ ավելի «դյուրամարս» դարձնել թշնամու եւ նրա կամակատարների համար:

Ախր դա ինձ համար ոչ միայն քաղաքական, այլ նաև մարդկային դիակ է մեր գլխին` հոտած, նեխած վիճակով։

Խոստացել էի, որ չպատմեմ, բայց պատմում եմ: Դարավերջի մեր ազատատամարտին Ֆրանսիայից մի երիտասարդ էր եկել մասնակցելու, որ Արցախի տեղը վատ գիտեր, հայերեն ընդհանրապես չգիտեր: Ջինսի նորաոճ վերնաշապիկով, նույն կերպասից անդրավարտիքով դիցուք՝ Ժանին, հարցնում եմ, թե ի՞նչ պիտի անի Արցախում, ասում է՝ պապիս վրեժը պիտի լուծեմ:

Մեր` մինչև վերջ չմտածված, մակերեսային ու, ըստ էության, գավառական պատկերացումներն ու մոտեցումները մեր գոյության ֆունդամենտալ պրոբլեմների մասին, լրացուցիչ մեծ դժվարություններ են ստեղծում առանց այդ էլ կրիտիկական ներկա վիճակում։

Բոլորը դարձել են անխուսափելի կործանման փորձագետներ՝ առանց սթափեցնող ելքի, առանց հույսի ու հավատի։ Եթե հոգևոր դասի ներկայացուցիչն է անզորության խոստովանություն անում, ուրեմն, ավելի խոր ինքնության ճգնաժամ դժվար է պատկերացնել։